Ελληνικό Πανκ

Το πανκ είναι μουσικό είδος που ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής τη δεκαετία του '60, αρχικά από τη Νέα Υόρκη, και έγινε γνωστό στα μέσα της δεκαετίας του '70. Οι ρίζες του βρίσκονται στο garage rock αλλά και σε συγκροτήματα όπως οι MC5, Stooges, Ramones, Πάττι Σμιθ και New York Dolls, μετά τα μέσα της δεκαετίας του '70 όμως εισήχθη στην Αγγλία και έγινε δημοφιλές από συγκροτήματα όπως οι Sex Pistols, οι Clash, οι Crass κ.α. σαν μουσική του λευκού απορριπτόμενου νεολαίου και μέρος ενός κινήματος πολιτικής και κοινωνικής καταγγελίας και αμφισβήτησης του κατεστημένου.Παίζεται συνήθως με κιθάρα, μπάσσο & ντραμς σπάνια και πλήκτρα ή άλλα όργανα, και οργισμένα φωνητικά. Είναι υποκατηγορία του ροκ, προερχόμενο από το garage rock και είναι μουσική απλή, με έμφαση στις απλές ρυθμικές δομές (τυπικά 4/4 και δομή chorus-verse), την ταχύτητα και την ενέργεια, με στίχους που συνήθως θίγουν κοινωνικά, πολιτικά ή προσωπικά θέματα, συχνά οργισμένοι ή χλευαστικοί. Οι συνθέσεις ήταν συνήθως σύντομες (αρκετές φορές κάτω από δυο λεπτά) σαν αντίθεση στις επικές συνθέσεις του progressive και του κλασικού ροκ, ενώ ο ρυθμός κοφτός και νευρικός, σε αντίθεση με την μελωδική και χορευτική disco που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή.
Ελληνικο Punk
Η ελληνική πανκ ροκ σκηνή ήταν μικρή αλλά δραστήρια στην Αθήνα, ξεκινώντας από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80. Μπάντες όπως οι Αδιέξοδο, οι Γενιά του χάους, οι Stress, οι Panx Romana, οι Ex-humans και άλλοι είχαν δημιουργήσει ένα πυρήνα από μπάντες με φιλικές μεταξύ τους σχέσεις και δίναν συναυλίες μαζί, στις ίδιες τοποθεσίες. Όπως και αλλού, το πανκ υιοθετήθηκε σαν υποκουλτούρα και τρόπος ζωής από διαφορετικά άτομα και ομάδες, το κοινό στοιχείο όμως ήταν η νεανική οργή και ο χλευασμός του κατεστημένου οικοδομήματος, αλλά και το πάθος για ελευθερία, η αντίθεση στις προκαταλήψεις, το ρατσισμό και τον εθνικισμό. Περί τα μέσα της δεκαετίας η Θεσσαλονίκη ανέδειξε κι αυτή μια δραστήρια σκηνή με συγκροτήματα όπως οι Γκούλαγκ, οι Εκτός Ελέγχου, οι Γκρόβερ κ.α.
Πολλά νεότερα πανκ και hardcore συγκροτήματα όπως οι Ναυτία ή οι Ξεχασμένη Προφητεία, υιοθέτησαν την πρακτική της αυτοδιαχείριση, μετά το '90, και σταδιακά δημιουργήθηκε ένα δίκτυο αυτοδιαχειριζόμενων χώρων και ομάδων που στήριξαν και στηρίχτηκαν από τα συγκροτήματα αυτά όπως οι ξακουστές καταλήψεις Villa Amalias και "Λέλας Καραγιάννη" στην Αθήνα και η Villa Varvaras στη Θεσσαλονίκη. Το πανκ, το hardcore και το crust, μετεξελίξεις του πανκ όταν αυτό αναμείχθηκε με το metal και το hardcore, δεν είναι βέβαια τα μόνα μουσικά ιδιώματα που εμφανίζονται στην αυτοδιαχειριζόμενη μουσική σκηνή, ειδικά τα τελευταία χρόνια.
Οι σύγχρονες πανκ μπάντες σπάνια κατάφεραν να δημιουργήσουν σκηνή με συνέχεια, σε αντίθεση με την αυτοοργανωμένη μουσική σκηνή που, αν και τα συγκροτήματα ήταν συχνά βραχύβια, κατόρθωσε να επιζήσει μέχρι και σήμερα. Σε κάποιες περιπτώσεις, μια μπάντα μπορεί να γίνει περισσότερο γνωστή, δημιουργώντας φανατικούς οπαδούς, όπως συνέβη στην περίπτωση των Αντίδραση ή των Ομίχλη.
Είδη Punk
Το πανκ χωρίζεται σε διάφορα είδη που μεταξύ τους έχουν κυρίως ιδεολογικές διαφορές και διαφορές στους στίχους.

Χάος Πάνκ: Μιλάει κυρίως για την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών (μπύρες συνήθως) και καταστροφές.
Oi! Πανκ: Κύριο θέμα του είναι η ενότητα πανκ και σκίνχεντ. Επίσης η φτώχια και το ποδόσφαιρο.
Αναρχο-πανκ: Στηρίζεται στην αναρχική ιδεολογία. Πιο πλούσιο σε στίχους από τα άλλα είδη, θίγει θέματα όπως η εξουσία, η ισότητα ανδρών γυναικών, ο φασισμός, ο ρατσισμός, η ανισότητα/ισότητα, τα δικαιώματα των ζώων, η αστυνομική βία, η παγκόσμια ειρήνη, η επανάσταση, η σημερινή κοινωνία κ.α.
Ναζιστικό Πανκ: Μερικές φορές συγχέεται με το Oi! πανκ. Οι στίχοι υποστηρίζουν κυρίως τον εθνικοσοσιαλισμό. Εναντιώνονται στην μετανάστευση και στο σημερινό σύστημα και υποστηρίζουν την υπεροχή της Άρειας φυλής.


Στυλ- Ρουχισμός Τα μαλλιά ήταν φτιαγμένα για να φαίνονται ατημέλητα, σε αντιθεση με τις προηγούμενες εποχές όπου ήταν κυρίως μακριά. Ήταν βαμμένα σε αφύσικα χρώματα (πράσινο, έντονο κόκκινο, μωβ).
Επίσης, αρκετά γνωστά ήταν τα δικτυωτά καλσόν (πολλές φορες σχισμένα) και τα περικάρπια με καρφιά και άλλα αντικειμενα με καρφιά, οι παραμάνες (πάνω στα ρούχα ή σαν σκουλαρίκια). Στα πρώτα χρόνια του πανκ, οι αντρες και οι γυναικες φορούσαν βαρύ και πολύ eyeliner.

Βασικά Συγκροτήματα είναι





Αδιέξοδο: Αθηναίοι από την πρώτη γενιά του Ελληνικού punk, έδρασαν την τριετία 1983 - 1986. Αδελφικό συγκρότημα με τη Γενιά Του Χάους, έβγαλαν μαζί τους δύο κασέτες που η πρώτη μπορεί να θεωρηθεί και από τις πρώτες κυκλοφορίες του είδους.
Η επόμενή τους κασέτα θα μοιράσει τον χρόνο με τους Απόγνωση και θα είναι το ορεκτικό για τον μοναδικό τους δίσκο που θ' ακολουθήσει. Είναι το 38 Χιλιοστά στην Enigma Records την εταιρία που στο μεταξύ είχε κυκλοφορήσει τον δίσκο των Ex Humans και τη Διατάραξη Κοινής Ησυχίας.
Οι Αδιέξοδο στο 38 Χιλιοστά παίζουν το punk όσο πιο γρήγορα μπορούν, πολύ κοντά στον ήχο των Exploited και των Discharge. Ακατέργαστος ήχος, χαμηλή παραγωγή, αλλά παθιασμένο παίξιμο με έντονους κοινωνικούς και πολιτικούς στίχους - αφορισμούς - εναντίωσης των πάντων. Ακούγοντας αυτό τον δίσκο σήμερα φαίνεται πως τίποτα δεν έχει αλλάξει. Οι θύτες και τα θύματα είναι ακριβώς στην ίδια θέση και το μόνο που αλλάζει είναι τα ονόματα και οι χρονολογίες.
Θεωρώντας πως δεν έχουν πλέον τίποτε άλλο να πουν, οι Αδιέξοδο διαλύονται το 1986. Πάντως μετά τη διάλυσή τους δεν παρέμεινα ανενεργοί καθώς σχεδόν όλα τα μέλη που πέρασαν από την μπάντα παρέμειναν στον χώρο με προεξέχοντες τον κιθαρίστα που φτιάχνει τους Deus X Machina και τον τραγουδιστή να συνεργάζεται για λίγο με τους Σπυριδούλα.


Αντίδραση:
Από τα πρώτα συγκροτήματα του χώρου, οι Αντί ήταν ένα τρίο με φωνή, μπάσο και πλήκτρα που δημιουργήθηκε στην Αθήνα το 1980. Κυκλοφόρησαν δύο demo κασέτες και αναλώθηκαν κυρίως σε συναυλίες στην Αθήνα χωρίς περαιτέρω δισκογραφία για τουλάχιστον μια πενταετία.
Το 1986 το τραγούδι τους Σταμάτα Να Μιλάς Για Θάνατο συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή Συνταγή Αντί Θανάτου. Ο ήχος τους είναι κάτι το μοναδικό για την Ελλάδα, καθώς συνέδεσαν τον δυναμικό τους καταγγελτικό στίχο με ένα ιδιαίτερο τραχύ παίξιμο και συνθέσεις με καθάριο ήχο που βασίζονταν στην χρήση των πλήκτρων. Έτσι ακούγονταν πιο ανάλαφροι και πιο κοντά στο post punk αλλά και στα new wave συγκροτήματα της εποχής.
Το 1990 το τραγούδι τους Νεκρή Πλειοψηφία μπήκε στην εφτάιντζη συλλογή Fragmenta και την ίδια χρονιά βγαίνει το μικρό τους διαμαντάκι που ακούει στ' όνομα Μουσικά Αντίδοτα. Σε αυτό οι Αντί καταλαμβάνουν την πρώτη πλευρά του δίσκου και τα Κοινωνικά Απόβλητα την δεύτερη.







Γενιά Του Χάους: Ίσως η πιο ιστορική Ελληνική μπάντα, μα σίγουρα η πιο φημισμένη. Ξεκίνησαν ως τρίο το 1982 με το όνομα Αντικουλτούρα, μετατράπηκαν ύστερα από ανακατατάξεις σε Chaos Generation, για να καταλήξουν σε Γενιά Του Χάους ενάμιση χρόνο αργότερα. Σε συνδυασμό με τη μουσική τους η ΓΤΧ δεν παρέμειναν στη θεωρητική πλευρά του punk. Αντιθέτως ενόχλησαν, αμφισβήτησαν και συγκρούστηκαν με την εξουσία και είχαν ενεργή συμμετοχή στα κοινωνικά δρώμενα της εποχής πάντα πρώτοι και παντού. Συνεργάστηκαν με τους Αδιέξοδο σε πολλά επίπεδα και το 1983 κυκλοφόρησαν μαζί τους την κασέτα Καλή Όρεξη, ενώ ο πρώτος τους δίσκος με τίτλο τ' όνομά τους βγαίνει το 1986 από τη Di Di Music.Μέσα από απλή σχεδόν πρωτόγονη αλλά όμορφα δοσμένη punk μουσική, εξέφρασαν με τον καλύτερο τρόπο όλη την αγωνία και την απόγνωση της νέας γενιάς, με πολιτικούς στίχους, εκρηκτική συνθηματολογία και επιθετικό ήχο. Αξιομνημόνευτο το artwork του δίσκου με τα γραφιστικά και τη συνθηματολογία που ποτέ πριν δεν είχε ξαναπαρουσιαστεί στον Ελληνικό χώρο.Λίγο πριν τη διάλυσή τους το 1989 βγαίνει και το δεύτερό τους LP με τίτλο Ρέκβιεμ με αρκετά αλλαγμένη σύνθεση. Εδώ το punk rock που αποδίδουν με μαεστρία προχωράει ένα βήμα παραπέρα με πιο αγχωτικά φωνητικά, μεγαλύτερο λυρισμό, και πάντα με υψηλής ποιότητας συνθέσεις που καθηλώνουν τον ακροατή. Η πολυσυζητημένη αλλά και διχαστική επιστροφή του γκρουπ γίνεται τον Απρίλιο του 2009.





Γκούλαγκ:
Είναι πολλές φορές που τα λόγια είναι περίσσεια και οι περιγραφές φαντάζουν τόσο στείρες και τόσο ανούσιες. Είναι πολλές φορές που δεν μπορείς να περιγράψεις τον ήχο ή την σκηνική παρουσία ενός γκρουπ με λόγια αν δε τη ζήσεις. Τότε ακούς, βλέπεις και μένεις αποσβολωμένος. Αυτό συμβαίνει με τους Γκούλαγκ.
Ξεκίνησαν το 1985 και μας άφησαν άφωνους με τη σκηνική τους παρουσία και τον ανεπανάληπτό τους ήχο. Τότε ακόμη δεν ξέραμε. Πρωτόγνωρα τα συναισθήματα. Και άφωνοι χάσκαμε κάθε φορά που τους βλέπαμε. Και η Είσοδος Κινδύνου της Lazy Dog βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο, επάξια δίπλα σε ένα Bad Seed, δίπλα στο Metal Circus ή το In Got We Trust. Δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από δαύτα. Εμπνευσμένοι στίχοι που ξεφεύγουν από τα τετριμμένα που είχαν ακουστεί ως τότε, που δεν απαγγέλλονται απλώς, αλλά θαρρείς πως είναι προσωπικά βιώματα του τραγουδιστή, οργισμένο με αιτία hardcore που συναρπάζει με τη μελωδικότητά του, τέχνη στη σύνθεση σε κάθε νότα που ξεσηκώνει.
Μετά την Είσοδο Κινδύνου θ' ακολουθήσει η κασέτα Είμαστε Μικροί Μα Θα Μεγαλώσουμε, και το γκρουπ μεγαλώνει ξεφεύγοντας κάποια στιγμή από τα στείρα Ελληνικά όρια με τις επιτυχημένες Ευρωπαϊκές του περιοδείες. Σε Γερμανικό label βγάζουν το εφτάιντσο Big Talk με πέντε κομμάτια που κάποια από αυτά το 1990 θα μπαίνουν στο Στην Αυλή Των Θεαμάτων. Είναι ο δίσκος που συνεχίζει και ολοκληρώνει το έργο που έμεινε μισό μετά την Είσοδο. Δίσκος δυσθεώρητος για τα Ελληνικά δεδομένα, τέλειο δείγμα στιχουργικής και συνθετικής ολοκλήρωσης θ' ακούγεται φρέσκος για πάντα.
Η διεθνής πορεία του γκρουπ συνεχίζεται, και οι ίδιοι συμμετέχουν στη συλλογή 16 Guys Against The Rest Of The World, ενώ το 1994 βγάζουν το single Η Άλλη Πλευρά/Άλλες 8 Χαμένες Ώρες. Το 1996 βγαίνει ο τελευταίος τους δίσκος Πάτα Γερά με σαφώς ανανεωμένο ήχο που αφήνει πίσω της παλιές hardcore ημέρες, για να μας παρουσιάσει μια πιο φρέσκια και μοντέρνα έκφραση. Ηχεί σαν λίγο από Rollins Band και Fugazi με ανάμιξη από Rage Against The Machine, και τώρα που πέρασαν τα χρόνια αποδεικνύεται το ίδιο σημαντικός με τους προηγούμενους.
Τον τελευταίο καιρό οι Γκούλαγκ εμφανίζονται σποραδικά με λίγο διαφορετική σύνθεση αλλά πάντα συνεπείς και σε εγρήγορση.







Εκτός Ελέγχου: Χωρίς περιστροφές το καλύτερο Ελληνικό συγκρότημα. Το συγκρότημα που θα μπορούσε να είχε διαπρέψει, αλλά τελικά αδικώντας τους εαυτούς τους, για τους δικούς του λόγους παρέμεινε στη στασιμότητα μη κάνοντας ποτέ το παραπάνω βήμα. Και πώς να γίνονταν αυτό από τη στιγμή που σε όλη τη σταδιοδρομία τους μετά βίας το ρεπερτόριό τους περιλάμβανε πάνω από είκοσι τραγούδια. Και όλα αυτά σε μια πορεία κοντά στα είκοσι χρόνια.Χρόνος και τραγούδι λοιπόν για αυτούς τους Θεσσαλονικείς που ξεκίνησαν από πολύ νωρίς, αλλά μόλις στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα παρουσιάζουν μια πιο σταθερή μορφή που περιστρέφονταν γύρω από τον Αποστόλη Δαδάτση τραγουδιστή κιθαρίστα και συνθέτη τους, την πιο ευφυή μα και αυτοκαταστροφική προσωπικότητα της πόλης. Παίζοντας το κλασικό punk rock του δρόμου με επηρεασμούς από Stiff Little Fingers μέχρι D.O.A., δημιουργούν μια μεγάλη μάζα οπαδών που τους ακολουθεί πιστά κάνοντας κάθε τους συναυλία και ένα μοναδικό πολιτιστικό γεγονός στην πόλη. Εκρηκτικοί πάνω στη σκηνή, δυναμικοί και ασυμβίβαστοι στη μουσική τους, φέρνουν άλλον αέρα στο punk rock,καταφέρνοντας να πιάσουν ακριβώς τον παλμό των νέων μιλώντας στη γλώσσα του, σταράτοι, άμεσοι και ευθυτενείς.Ο μοναδικός τους δίσκος τελικά μετά από πολλές αναβολές βγαίνει στη Lazy Dog το 1994 και περιλαμβάνει όλα τα γνωστά και χιλιοπαιγμένα τους τραγούδια. Μετά από μια περιπετειώδη περιοδεία στην Ευρώπη ουσιαστικά διαλύονται αρκούμενοι μόνο σε περιστασιακές επανενώσεις.Τον τελευταίο καιρό ο Δαδάτσης τραγουδούσε υς Γκέτο, ενώ σαν ένα είδος συγχώνευσης αναμιγνύονται με τους αδελφικούς Γκρόβερ παίζοντας περιστασιακά, μα πάντα το ίδιο ξεσηκωτικά.



Ναυτία:
Αυτό το συγκρότημα δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με όσα προηγήθηκαν ή με αυτά που ακολουθούν. Από Αγανακτισμένοι Πολίτες και με πολλές αλλαγές στις συνθέσεις τους, οι Ναυτία έβλεπαν το punk σαν ένα τρόπο μεταφοράς των μηνυμάτων τους και διεκδίκηση των ιδεών τους. Μακριά από κάθε είδους εμπορευματοποίηση, καμιά σχέση με εταιρίες, έστω και ανεξάρτητες, από διακινητές μουσικής, μουσικοπαραγωγούς, χώρους συναυλιών με εισιτήριο ή μπράβους σε αυτές. Μοναδικοί στην αυθεντικότητά τους με πίστη ισχυρή και πιστή και αδιαπραγμάτευτη ιδεολογία.
Δημιουργήθηκαν το 1988 στη Θεσσαλονίκη και αμέσως γίνονται οι σημαντικότεροι αντιπρόσωποι του anarcho - punk στην Ελλάδα. Πρωτοστατούν στο στήσιμο της Θεσσαλονικιότικης D.I.Y. σκηνής, καλούν συγκροτήματα από όλη την Ευρώπη, μέχρι που διακινούν και τους δίσκους τους. Με διπλά φωνητικά από άντρα και γυναίκα, λυσσαλέο στίχο, για δικαιώματα ζώων, σεξισμό, παγκοσμιοποίηση, ακραίο hardcore τόσο επιτυχημένο όσο αυτό των Conflict.
Περιοδεύουν στην Ευρώπη και κυκλοφορούν την live κασέτα Sex, Drugs And Greek Salad. Μετά από μία ακόμη κασέτα την Sweet Secret Of Life βγαίνει και το LP τους η Ευρωπαϊκή Αναγέννηση. Δίσκος μανιφέστο χωρίς μισόλογα και απευθείας χτύπημα στο ψαχνό. Το 1994 βγαίνει το split LP με τους Γερμανούς Graue Zellen με τίτλο The Ναυτία Kinky Horror Show που περιέχει και ένα παλιό κομμάτι των Εκτός Ελέγχου το Μητέρα Ψαρόμορφη.
Στους Εκτός Ελέγχου έπαιξε για λίγο και ο μπασίστας τους, ενώ η ντράμερ τους φτιάχνει τους Αθίγγανους Του Σύμπαντος. Η τελευταία τους συναυλία έγινε στο Βιολογικό της Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 1993 σε μια προαποφασισμένη λήξη συνεργασίας.





Πίσσα Και Πούπουλα:
Θεσσαλονικιώτικο συγκρότημα που ξεκίνησε γύρω στο 1988. Μετά από δύο κασέτες σε διανομή από χέρι σε χέρι κυκλοφορούν και αυτοί τον δίσκο τους στην Wipe Out το 1993. Δίσκος δυναμικός με ευφάνταστο σκληροπυρηνικό στίχο που άφησε εποχή.
Λίγο πριν διαλυθούν βγάζουν και ένα live single με τρία κομμάτια που διανέμονταν από το fanzine Χωρίς Κανόνα. Μετά τη διάλυσή τους ο τραγουδιστής τους πήγε στους Δρακατώρ, ο κιθαρίστας τους πήγε στους Ναυτία για τον δεύτερό τους δίσκο, μετά στους Ziggy Was και αργότερα για λίγο στα Ξύλινα Σπαθιά.



Stress:
Αθηναίοι από τους πιο παλιούς μιας και ξεκίνησαν από το 1980. Παίζουν στα δύο πρώτα punk festival που έγιναν στην Αθήνα, και μετά από αμέτρητες αλλαγές κυκλοφορούν δύο κασέτες εκ των οποίων η δεύτερη κυκλοφόρησε και στην Ευρώπη από την X - Drix Records.
Μπαίνουν και στη διατάραξη Κοινής Ησυχίας με το Δικαίωμα Στη Ζωή και το Άγχος. Στα τέλη του 1985 κυκλοφορεί ο δίσκος τους Ο Ήχος Της Ανασφάλειας, ο πρώτος D.I.Y. δίσκος με διανομή σε συναυλίες και χέρι - χέρι. Κυκλοφόρησε με τη Γενοκτονία λογοκριμένη σε τριακόσια μόνον αντίτυπα φτάνοντας στα όρια του θρύλου. Το 1987 επανακυκλοφόρησε από την Wipe Out όταν πλέον το γκρουπ είχε διαλυθεί με τη Γενοκτονία κανονικά μέσα. Είναι δίσκος γεμάτος ζωντάνια, στοχοποιημένο στίχο και ατόφια απόδοση του κλασικού punk.
Το 1992 και πάλι η Wipe Out έβγαλε τον Ήχο Της Ανασφάλειας II με ζωντανές ηχογραφήσεις και ακυκλοφόρητα κομμάτια. Επανεμφανίζονται το 1999 για τα γενέθλια της Villas Amalias με αφηνιασμένο κόσμο και δακρυγόνα από τα ελικόπτερα.


Χάσμα:
Πραγματικά σημαντική μπάντα που έχει πολλά να πει. Σπάει μάλιστα και το δίπολο Αθήνα - Θεσσαλονίκη καθώς μας έρχονται από το Πύργο.
Δημιουργήθηκαν το 1996 όταν σχεδόν όλοι οι προαναφερθέντες είχαν διαλυθεί. Στα χνάρια των Ναυτία και αυτοί, ετοιμάζουν και διακινούν το πολύ προσεγμένο υλικό μόνοι τους χωρίς μεσάζοντες και εταιρίες διανομής. Κυκλοφορούν την κασέτα Όλοι Τόσο Μόνοι και κατά κάποιο τρόπο ηγούνται της αναβίωσης του Ελληνικού punk.
Το 1998 βγαίνει το CD Τα Χρώματα του Μίσους ένα CD που αποδεικνύει πως χωρίς αγριοφωνάρες, στείρα συνθηματολογία και ακραίο τρόπο έκφρασης, μπορείς να περάσεις τα μηνύματα που θέλεις με μοντέρνο ήχο, γλυκά φωνητικά, όμορφες μελωδίες και αρμονικές συνθέσεις.
Συνεχίζουν με δεκάδες συναυλίες αλληλεγγύης κυρίως σε χώρους καταλήψεων όπου πάντα γίνεται το αδιαχώρητο, και το 2000 βγαίνει το CD Αντεκδίκηση μια από τις καλύτερες δουλειές που έχουν παρουσιαστεί στον Ελληνικό χώρο και το 2003 το τελευταίο τους CD Κάθε Φορά Που Άλλος Γίνομαι.