Ελληνικό Μέταλ

Ιστορία του ελληνικού μέταλ
Η Ελληνική Hard Rock - Metal σκηνή ανθεί εδώ και σχεδόν 30 χρόνια, επιδεικνύοντας ένα δυναμισμό που σε ορισμένες, περιπτώσεις μάλιστα βρίσκει αξιοζήλευτη απήχηση και στο εξωτερικό, παρά τις ομολογουμένως αντίξοες συνθήκες. Το Ελληνικό Hard Rock πρέπει να το ψάξουμε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν οι Socrates έθεσαν τις βάσεις για έναν πιο «σκληρό» ήχο στη Ελληνική μουσική. Μετά από αυτό, η δεκαετία του ’80 μπήκε ενθαρρυντικά, το Ελληνικό Metal εμφανίστηκε μαζί με την γενικευμένη εισαγωγή αυτής της μουσικής στη χώρα μας. Η έκρηξη στο Ελληνικό Metal ήρθε περίπου το 1984-1985, όταν άρχισαν να φτιάχνονται πολλά σχήματα και έτσι τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο.
Φυσικά δεν είχαν όλοι, πραγματική αγάπη για το Heavy Metal καθώς αποδείχθηκε πως τα περισσότερα «συγκροτήματα» νόμιζαν ότι επειδή είχαν μια κιθάρα, ένα μπάσο και ένα set drums θα γίνονταν από τη μια μέρα στην άλλη μεγάλοι super stars. Τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν τα Ελληνικά Heavy Metal συγκροτήματα ήταν πολλά και διάφορα αφού μόνο η σύσταση και η ύπαρξη ενός σχήματος στη δεκαετία του ’80, ήταν ένας πραγματικός άθλος.
Χώροι για να φιλοξενήσουν συγκροτήματα σε τακτική βάση, δεν υπήρχαν και οι ούτως ή άλλως λιγοστές συναυλίες λάμβαναν χώρα κυρίως σε κινηματογράφους, αφού δεν υπήρχαν οργανωμένοι συναυλιακοί χώροι που να φιλοξενούν εμφανίσεις Heavy Metal συγκροτημάτων σε συχνή και τακτική βάση. Τα στούντιο ηχογράφησης, συνήθως, ΔΕΝ δέχονταν Heavy Metal συγκροτήματα. Ηχολήπτες και μηχανικοί ήχου που να μπορούσαν κάπως να αντιληφθούν το Heavy Metal δεν υπήρχαν και ήταν σύνηθες το πρωί να δουλεύουν πάνω σε λαϊκά τραγούδια και το βράδυ να παλεύουν να ηχογραφήσουν Heavy Metal!!! Αν ακούσετε ιστορίες παλιών Ελλήνων Metal μουσικών, θα βάλετε τα γέλια και τα κλάματα.
Όσοι προσπάθησαν να βγάλουν κάποιο δίσκο στην δεκαετία του ’80, έπρεπε να βάλουν αρκετά χρήματα από την τσέπη τους και να ξεκλέψουν πολύτιμο χρόνο από τις καθημερινές δουλειές τους. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που διάφορα σχήματα πούλησαν χρυσαφικά, μηχανάκια, δισκογραφίες, για να δουν το όνειρο τους να γίνεται πραγματικότητα. Κάποιες δισκογραφικές εταιρίες (παραρτήματα πολυεθνικών) προσέγγισαν το Ελληνικό Heavy Metal και υλοποίησαν το όνειρο ενός δισκογραφικού συμβολαίου. Κυκλοφόρησαν ένα-δυο δίσκους σε 2-3 συγκροτήματα και μετά τους παράτησαν. Οι ντόπιοι αντιπρόσωποι των πολυεθνικών εταιρειών, επειδή δεν είχαν σχέση με το Metal, δεν πίστεψαν ποτέ στην Ελληνική σκηνή και αντιμετώπιζαν τα groups σαν μέσο για εξοικονόμηση χρήματος και ιδίων οφελών (βέβαια, αυτό συνέβαινε και στο εξωτερικό αλλά εδώ γίνονταν μόνο αυτό και δεν προωθούνταν καν το συγκρότημα). Έκαναν κάποιες πρόχειρες παραγωγές, έθαψαν γρήγορα – γρήγορα αυτούς τους δίσκους και τσέπωσαν το υπόλοιπο των επιχορηγήσεων από τις μητρικές εταιρείες. Βέβαια υπήρχαν και οι λεγόμενοι «managers» της εποχής που σε κάθε κίνηση του συγκροτήματος δεν έχαναν την ευκαιρία να τα κονομάνε χοντρά, σε βάρος των συγκροτημάτων βέβαια. Γι’ αυτά τα παραπάνω που αναφέρω υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες μουσικών εκείνης της εποχής.
Οι μόνες Ελληνικές δισκογραφικές εταιρίες που βοήθησαν κάπως τα πράγματα ήταν η FM Records (στα ‘80s), η Μολών Λαβέ, Unisound, Dark Side (στα ‘90s) ενώ τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιούνται αρκετές Ελληνικές ανεξάρτητες κυρίως εταιρίες που κάνουν καλή δουλεία, όπως οι Secret Port, Steel Gallery, Sleazy Rider, Eat Metal, No Remorse, Black Lotus, Sirens Records κ.α. Στην δεκαετία του ’90 η πτώση του Heavy Metal σε παραδοσιακές χώρες, όπως η Αμερική και η Αγγλία (κυρίως), επέτρεψε να βγουν από την αφάνεια σκηνές άλλων χωρών, που μέχρι τότε, είτε η παρουσία τους ήταν αμυδρή, στο Heavy Metal στερέωμα (Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία), είτε ήταν σχεδόν ανύπαρκτη (Πολωνία, Αυστρία, Ουγγαρία). Σκεφτείτε αν κάποιοι στην Ελλάδα δεν έτρωγαν της επιχορηγήσεις των εταιριών, τι θα γινόταν με σχήματα όπως: Spitfire,Northwind, Vavel, Raw Silk, Sarissa, Deceptor, Vice Human, Rust κλπ.
Αυτή η συγκυρία,(για να επανέλθω) σε συνδυασμό με την σοβαρότερη αντιμετώπιση, από τους Έλληνες Heavy Metal μουσικούς, ώθησε την Ελληνική Metal σκηνή να αναβαθμιστεί και να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στο χώρο του ευρύτερου Metal ήχου με groups όπως οιRotting Christ, Nightfall, Septic Flesh κτλ. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν Έλληνες που προσπαθούν με συγκροτήματα στο εξωτερικό, (αφού έχουν εγκατασταθεί μόνιμα έξω και έκαναν το όνειρο τους πραγματικότητα), όπως ο Δημήτρης Λιαππάκης με τους Valley’s Eve και τουςMystic Prophecy, o Gus G., με τους Dream Evil και τους Firewind, ο Μάριος Ηλιόπουλος με τους Nightrage, ο John K (Κουτσελίνης) με τους Biomechanical και τους Balance Of Power…και πολλοί-πολλοί άλλοι. Όλες αυτές οι προσπάθειες είναι άξιες αναφοράς, και πρέπει να τύχουν τις προσοχής και τις υποστήριξης μας. Αφού βάζουν τη χώρα μας μέσα στον παγκόσμιο χάρτη του Heavy Metal. Η προσφορά τους είναι ανεκτίμητη και τα συγκροτήματα αυτά αξίζουν τα εύσημα από όλους μας.
Η σταδιακή αντικατάσταση του βινυλίου από το CD και η εξέλιξη της τεχνολογίας επέτρεψε στα Ελληνικά συγκροτήματα να παρακάμψουν τις δισκογραφικές εταιρίες και να κυκλοφορούν εύκολα τις δουλειές τους, έχοντας σαν αποτέλεσμα, ειδικά τα τελευταία 10-15 χρόνια, μια πληθώρα ανεξάρτητων κυκλοφοριών σε ημι-επίσημη μορφή. Για μια δισκογραφική εταιρία (που είναι και επιχείρηση) είναι πιο εύκολο, γρήγορο και επικερδές να αγοράσει ένα αριθμό δίσκων από το εξωτερικό παρά με το ίδιο κεφαλαίο να χρηματοδοτήσει μια Ελληνική παραγωγή, να βρει το κατάλληλο συγκρότημα, να το προωθήσει, να του βγάλει και δεύτερο και τρίτο δίσκο… Γιατί να κάτσουν να σκάσουν κάποιοι για τους Spitfire, Northwind, Vavel, Rust, Raw Silk (τυχαία ονόματα) για παράδειγμα, όταν ο καινούργιος δίσκος των Iron Maiden, Metallica, KISS, AC/DC,Ozzy Osbourne (πάλι τυχαία ονόματα) θα έρθει πακεταρισμένος και έτοιμος για πούλημα την άλλη κιόλας μέρα στα δισκάδικα;
Η Ελληνική Metal σκηνή γύρισε τη πλάτη της στην Ελλάδα, η Ελλάδα με τη σειρά της γύρισε τη πλάτη της στο Ελληνικό Heavy Metal. Ο κόσμος όμως, αγαπούσε και αγαπάει θέλω να πιστεύω, τα Ελληνικά Metal συγκροτήματα, έχει την πρόθεση να τα υποστηρίξει αλλά δεν είχε πρόσβαση στη μουσική τους. Αυτό οφείλεται στην μηδαμινή ή ελλιπή διαφήμιση Ελληνικών Metal δίσκων σε έντυπα, ραδιόφωνα, τηλεόραση. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια κάπως έχει αλλάξει αυτή η κατάσταση… προς το καλύτερο, βγαίνουν και πιο αξιόλογες κυκλοφορίες και το όνομα της χώρας μας ακούγετε όλο και πιο πολύ στο εξωτερικό για την Metal σκηνή που έχουμε. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλα αυτά τα σχήματα που προσπαθούν για κάτι καλύτερο.